Լավ ձին կերը կավելացնի, վատը՝ կպակասեցնի:
Խելոքին՝ մեկ ասա, հիմարին՝ հազար ու մեկ:
Արդար մազը չի մտրվի, անարդարը կկտրվի:
Մեկ՝ խոսիր, հազար՝ լսիր:
Բոյը՝ երկար, խելքը կարճ:
«Ճիշտ ճանապարհը անցնում է ճոպանի վրայով, որը ոչ թե բարձրության վրա են ձգել, այլ՝ համարյա գետնի»-ասում էր Ֆրանց Կաֆկան-«Կարծես ավելի շատ սայթաքում են, քան անցնսւմ դրա վրյաով»:
«Իսկական հակառակորդն անսահման արիություն է ներշնչում»-ասաց Ֆրանց Կաֆկան
«Ճշմարտությունը»-ասաց Բենը-«կփոխի արվեստը»
Փոքրասիական Եփեսոս քաղաքում հարյուր քսան տարի շարունակ մի տաճար էին կառուցում՝ բուսականության և պտղաբերության աստվածուհի Արտեմիսի տաճարը։ Այդ գործին մասնակցում էին փոքրասիական բոլոր պետությունները։ Լիդիական Կրեսոս թագավորից, օրինակ Արտեմիս տաճարը սյուներ էր ստացել։ Աստվածների պատկերներով մարդահասակ բարձրաքանդակները զարդարում էին սյուները։ Կրեսոսը Եփեսոսյան Արտեմիսին մի ուրիշ թանկարժեք նվեր էլ էր ընծա բերել կովերի՝ ոսկեձուլած դրոշմապատկերներ։ Երբ աշխարհի յոթ հրաշալիքներից մեկը համարվող այդ տաճարի շինությունը կայացավ, զարմանք ու հիացմունք առաջացրեց բոլոր նրանց մեջ, ում վիճակվեց տեսնել մարմարե, նրբագեղ շինությունը։ Բայց դա հարյուր տարուց ավել կանգնեց։ Մ․ թ․ ա․ 356թ․ Եփեսոսաբնակ ոմն հերոս Տրատոս ցանկանալով իր անունն անմահացնել, այրեց նշանավոր սրբավայրը։ Նրա հանցագործությունը բոլորին զայրացրեց։ Փոքրասիական բոլոր պետությունները միասին որոշեցին մոռանալ Հերոստրատի անունը։ Պատմագիրները նույն տաճարի հրդեհի մասին գրելիս իրավունք չունեին հրդեհողի անունը նշելու։ Բայց հին աշխարհի որոշ հեղինակներ, այնուամենայնիվ, պահեցին ոճրագործի անունը։
Ես արեցի ախպորս դասերը։
Այս դասերից անել չկա։
Ես մոլորվեցի այս մեծ խանութում ։
Մեր հարևանները խանութներ էր։
Մայրս աղաց միսը ։
Մայրս աղացած միսը տարավ աղաց։
Շուտով հայրս եղբայրս աներ։
Նա պետք է աներ գործը։
Hayk Vaghoyan 