Դարաշրջանից — դարից
Ցած իջնելն — իջնելն
Վեր բարձրանալը — վեր հանելը
Գոյություն ունի — կա
Չեն օգտագործում — չեն օգտվում
Հայտնաբերվել է — գտնվել է
Վերջերս — վերջին տարիները
Էին անցկացնել — էին տեղափոխել
Բոլոր հիմքերը կան ենթադրելու — կան շատ փաստեր մտածելու
Ցամաքով — հող

Մեր մոլորակի — երկրի
Միլիոնավոր տարիներ առաջ — հազարամյակներ առաջ
Աճել — բազմանակ
Թափառում՝ ահռելի — զբոսնում՝ շատ մեծ
Է գտնվում — կա
Չկա — գոյություն չունի
Ջուրը միայն գրելու համար է պիտանի — հեղուկը օգտագործվում է միայն գրելու նպատակով
Զբոսնում էր — թափառում էր
Նկատեց — տեսավ
Փախուստի դիմեց — փախավ
Դեպքեր — իրադարձություններ
Են հայտնի — ծանոթ
Պատահել է — եղել է
Վախեցել է — սարսափել է
Արտասովոր — տարօրինակ
Վեր — վերև
Վար — ներքև
Տեղացի — տեղաբնակ
Վկայում են — հաստատում են
Խուսափել – խուսանավվել

Նա տեսավ ցամաքին մի շատ գեղեցիկ , մի շողշողուն ձուկ՝ հոգեվարքի մեջ թալիկ-թալիկ գալիս։

Մեծահամբավ բժիշկն ու վհուկները եկան , հավաքվեցին՝ քննելու համար արքայորդու ահավոր հիվանդությունը և բուժիչ հնար գտնելու։

1905 թվականի ամառը երեք ընկեր , տղաներ Բաքվից եկել էին Ալեքսանդրապոլ՝ Արագած լեռան գագաթը բարձրանալու համար։

Փառատենչ իշխանը շարունակ դավեր է նյութել դրացի իշխանների դեմ՝ գրավելու նրանց սեփական երկրներից մնար ու խոշոր հողամասեր։

Պաշարում է քաղաքը , բանակը զետեղում ամրակուռ պարիսպների շուրջ , ինքն էլ նստում է արքայական վրանի մեջ՝ օր ու գիշեր դավեր որոճանով քաղաքին տիրանալու համար։

Բնակիչներս — մենք
Երեխաներս — մեր
Շուրջս — իմ
Ինքս — ես
Ինքդ — դու
Աչքներդ — ձեր
Ծնողներիս — իմ
Երեխաներս — մենք
Քեֆդ — քո

Զուր — ի զուր
Որևէ մեկը — բոլորը
Գաղտագողի — ակնհայտ
Զգուշացեք — անզգոնացեք
Հազվադեպ — հաճախակի
Ոչ — և ոչ
պակասեն — ավելանան
կավելանա — կպակասի
Ոչնչացնել — բազմացրին
Շատ — քիչ
Հակառակն — ուզածն
Ոչնչացնում — բազմացրին
Արգելված է — թույլատրված է
Փոքր — մեծ
Խայտաբղետ — միագույն

Նա հեռվից տեսնում էր քաղաքը և անհամբեր սպասում , թե երբ է հասնելու։ Բայց որոշ ժամանակ անց սկսեց ահռելի փոթորիկ։ Փոթորիկը ուժեղանալով՝ կտրոմ էր տղայի վերջին հույսերը , որ նա կհասնի քաղաք։ Նա պայքարում էր հնարավորին ամեն բանով , բայց՝ ապարդյուն։ Թևաթափ չէր լինում , օգտագործում էր իր վերջին ուժերը։ Սակայն , վերջինս ուժասպառ եղած , ընկավ տախտակամածին։ Նրան թվաց , որ քամին ավելի է հեռվացնում իրեն քաղաքից։ Փակեց աչքերը , սկսեց երազել և հիշել , թե երբ է եղել քաղաքում , վայելել քաղաքի լույսերը և չհասկացավ , թե ինչպես քնեց։ Որոշ ժամանակ անց , բացելով աչքերը , տեսավ , որ մոտ է ափին։ Զարմանքով տեղից վեր կացավ և տեսավ իր ընկեր դելֆինին՝ ով ընթացքում ուղեկցել էր նրան և հասցրել ափ։ Նորից երկնքում լողում էր լուսինը: Կաթնավուն լույսի մեջ ուրվագծվում էին լեռները: Քամին շոյում էր տղայի դեմքը, և քաղաքը կանչում էր բյուրավոր լույսերով: